-
1 elegancja
-i; f* * *f.elegance; wyszukana elegancja sophistication; ubierać się z elegancją dress elegantly; ( o sposobie bycia) refinement.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > elegancja
-
2 reprezentacja
-i; -e; gen pl; -i; f* * *f.1. (= przedstawicielstwo) representation, delegation; (np. pielęgniarek na zjeździe związków zawodowych, mniejszości narodowych w parlamencie itp.) contingent; reprezentacja narodowa sport national team; reprezentacja szkoły school team, varsity; reprezentacja uniwersytetu university team, varsity.2. lit. ( w sposobie bycia) dignity.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > reprezentacja
-
3 sztywny
adj* * *a.1. (= nieelastyczny) inflexible, rigid; (o kołnierzyku, oprawie) stiff; ( o włosach) wiry; ciało sztywne fiz., chem. rigid body.3. (o palcach, nodze, karku) (= bezwładny) stiff, numb.4. (= bez gracji) wooden; ( o ruchach) angular; sztywny krok stalk; sztywny jakby kij połknął l. jak manekin as stiff as a poker.5. (= oschły) (o sposobie bycia, uśmiechu) constrained, starchy; (o atmosferze, nastroju) stiff; ( o osobie) starchy, stiff, offish; (o języku, stylu) stilted.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sztywny
-
4 zachowanie zachowani·e
-ant1) (o sposobie bycia) behaviour BRIT, behavior US2) (o manierach) manners pl3) (= o ochronie zabytków) preservation
См. также в других словарях:
rubaszny — rubasznyni, rubasznyniejszy «prosty, nie zwracający uwagi na formy towarzyskie, poufale żartobliwy, swobodny w sposobie bycia, bezceremonialny; będący wyrazem takiego usposobienia» Rubaszne sformułowanie. Rubaszny dowcip, humor, śmiech. Rubaszna… … Słownik języka polskiego
rubaszny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, rubasznyni, rubasznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który jest swobodny, swawolny w sposobie bycia, zbyt bezpośredni, niezwracający uwagi na normy towarzyskie; także: odzwierciedlający ten sposób bycia : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezczelność — ż V, DCMs. bezczelnośćści; lm D. bezczelnośćści rzecz. od bezczelny Bezczelność złodziei. Bezczelność w zachowaniu, w sposobie bycia. Kłamać z (całą) bezczelnością … Słownik języka polskiego
bezpretensjonalny — bezpretensjonalnyni «nie dbający przesadnie o swoją powierzchowność, nie pragnący zwracać na siebie uwagi; prosty, skromny, naturalny» Bezpretensjonalne zachowanie. Bezpretensjonalna suknia. Bezpretensjonalny wygląd, strój. Bezpretensjonalny styl … Słownik języka polskiego
delikatny — delikatnyni, delikatnyniejszy 1. «odznaczający się kruchością budowy, małą odpornością, subtelnością kształtów, rysów; niemasywny» Delikatna porcelana, roślina. Delikatne rysy twarzy. Człowiek delikatnej budowy, delikatnego zdrowia. 2.… … Słownik języka polskiego
infantylny — infantylnyni, infantylnyniejszy 1. «o człowieku dorosłym: zachowujący się jak dziecko; świadczący o czyjejś niedojrzałości; naiwny, niepoważny» Infantylna młodzież. Dawać infantylne odpowiedzi. Ktoś jest infantylny w sposobie bycia. 2. med.… … Słownik języka polskiego
napuszoność — ż V, DCMs. napuszonośćści, blm 1. «pycha, duma, nadętość» 2. «przesada, nienaturalność, sztuczność» Napuszoność stylu. Napuszoność w sposobie bycia … Słownik języka polskiego
niedelikatny — niedelikatnyni «pozbawiony delikatności, subtelności w sposobie bycia; bezceremonialny, nietaktowny» Niedelikatny współlokator. Niedelikatni sąsiedzi. Niedelikatne obchodzenie się z chorym. Niedelikatne słowa … Słownik języka polskiego
nienaturalny — nienaturalnyni «nie będący naturalnym; nienormalny, chorobliwy, sztuczny» Nienaturalny wyraz oczu, śmiech, wygląd. Nienaturalne gesty. Być nienaturalnym w sposobie bycia. ∆ Nienaturalna śmierć «śmierć spowodowana zabójstwem, samobójstwem lub… … Słownik języka polskiego
oficjalny — oficjalnyni, oficjalnyniejszy 1. «ogłoszony, podany do wiadomości urzędowo, odpowiadający ustalonym formom, regułom; reprezentujący urząd; urzędowy, formalny» Oficjalny komunikat. Oficjalne pismo, sprawozdanie. Oficjalna wersja. Ubiór, strój… … Słownik języka polskiego
ordynarność — ż V, DCMs. ordynarnośćści, blm rzecz. od ordynarny a) w zn. 1: Ordynarność w zachowaniu, w sposobie bycia. Raziła ją jego ordynarność. b) w zn. 2: Ordynarność rysów … Słownik języka polskiego
